Od początku uruchomienia w 1904 roku Królewskiej Wyższej Szkoły Technicznej w Gdańsku (niem. Königliche Technische Hochschule zu Danzig) istniał w jej składzie Wydział Maszynoznawstwa i Elektrotechniki (niem. Abteilung für Maschinen-Ingenieurwesen und Elektrotechnik).
Wydział zlokalizowano w specjalnie zaprojektowanym i wybudowanym budynku o powierzchni ok. 1800 m2, zwanym Instytutem Elektrotechnicznym (niem. Elektrotechnisches Institut). Tak jak w przypadku całego kampusu uczelni, generalnym projektantem budynku był niemiecki architekt Albert Carsten, a koszt budowy i wyposażenia siedziby Wydziału wyniósł ponad pół miliona marek niemieckich.
Po I wojnie światowej uczelnia została przejęta przez Senat Wolnego Miasta Gdańska i zmieniła nazwę na Wyższą Szkołę Techniczną Wolnego Miasta Gdańska (niem. Technische Hochschule der Freien Stadt Danzig). W ramach reorganizacji w 1922 roku utworzono trzy wydziały – wśród nich Wydział III Techniki Maszyn, Techniki Okrętowej i Elektrotechniki (niem. Fakultät III für Maschinen-, Schiffs- und Elektrotechnik).
W roku akademickim 1926/1927 nazwa wydziału została zmieniona na Wydział III Budowy Maszyn, Elektrotechniki oraz Techniki Okrętowej i Lotniczej (niem. Fakultät III für Maschinenbau, Elektrotechnik, Schiffs- und Flugtechnik), by w roku akademickim 1938/1939 ulec kolejnemu przemianowaniu na Wydział III Maszynoznawstwa (niem. Fakultät III für Maschinwesen).
W całym okresie międzywojennym wydział dzielił się na trzy oddziały, z których jednym był Oddział Elektrotechniki (niem. Abteilung für Elektrotechnik). Program studiów był wzorowany na programach kształcenia uczelni niemieckich.
W trakcie pierwszych czterech semestrów na Oddziale Elektrotechniki studenci zdobywali wykształcenie w zakresie nauk podstawowych. Po tzw. egzaminie półdyplomowym można było przez kolejne cztery semestry kontynuować studia specjalistyczne na wybranym kierunku: silnoprądowym (niem. Fachrichtung Starkstromtechnik) lub słaboprądowym (niem. Fachrichtung Schwachstromtechnik). Studia kończyły się tzw. głównym egzaminem dyplomowym.
Uczelnia niemiecka działała do 1944 roku, kiedy to w jej budynkach urządzono szpital wojskowy. W marcu 1945 roku Gmach Główny uczelni został zniszczony w wyniku pożaru spowodowanego podpaleniem przez żołnierzy radzieckich. Budynek Instytutu Elektrotechnicznego nie został uszkodzony w trakcie działań wojennych.
